Co to jest rzeczywistość rozszerzona (XR)? Na czym polega różnica pomiędzy AR (agmented reality), VR (virtaul reality), a MR (mixed reality)?
Premiera Apple Vision Pro to kolejna po Metaverse od Facebook, czy AR Lens od Snapchat próba rozwoju aplikacji rzeczywistości rozszerzonej (XR – ang. extended reality). Kolejna wielka firma technologiczna inwestuje miliardy próbując zostać liderem tego obiecującego lecz wciąż raczkującego obszaru ludzkiej aktywności.
Ale czym właściwie jest ta cała rzeczywistość rozszerzona?
Spis Treści
Co to jest rzeczywistość rozszerzona ?
Na początek trzeba uporządkować pojęcia i wyjaśnić czym są AR, VR i MR, które razem składają się na XR (rzeczywistość rozszerzoną)
Co to jest AR ?
AR (ang. augmented reality) to tzw. rzeczywistość wzmocniona. Rzeczywistość, która obiektywnie istnieje ale nie jest dostępna dla naszych zmysłów. Technologia umożliwia jednak modyfikację i wzmocnienie naszej percepcji. Dzięki temu możemy widzieć w nocy (noktowizja), zobaczyć temperaturę (termowizja) czy spojrzeć w głąb naszego ciała (ultrasonografia).
Co to jest VR ?
VR (ang. virtual reality) to tzw. rzeczywistość wirtualna. Rzeczywistość, która nie istnieje i jest w całości wytworzona sztucznie – cyfrowo. Dostęp do niej wymaga wykorzystania odpowiedniego sprzętu, który wprowadzi naszą percepcję w stan immersyjnej symulacji. W zależności od wykorzystanej technologii “zanurzenie” może być mniej lub bardziej sugestywne. Wykorzystuje się do tego zestawy VR (gogle i zwykle dodatkowe, trzymane w rękach kontrolery) ale nawet dobry film czy gra komputerowa mogą “wciągnąć” nas w wykreowaną rzeczywistość.
Co to jest MR ?
MR (ang. mixed reality) to tzw. rzeczywistość mieszana. Rzeczywistość, która istnieje lecz została wzbogacona o sztuczne, wirtualne byty. Dostęp do niej wymaga odpowiedniego urządzenia. Mogą to być google VR ale w praktyce często stosowany jest po prostu aparat telefonu komórkowego czy system wideokonferencji. Ekran wyświetla osoby poddane działaniu filtrów, modyfikuje tło albo pokazuje wirtualne stwory w trakcie gry w Pokemon Go.
Analogowe rozszerzanie rzeczywistości
Rzeczywistość rozszerzona towarzyszy nam od lat – głównie pod postacią AR (ang. augmented reality) – rzeczywistości wzmocnionej. Pierwsze jej aplikacje to znane nam powszechnie analogowe urządzenia ubieralne (ang. wearables): zegarek i okulary.
Idea czasu podzielonego na odcinki i mierzonego abstrakcyjnymi liczbami to pierwsza wdrożona na masową skalę warstwą cyfryzacji życia. Noszony na ręku czy w kieszeni zegarek wyznaczył nasz rytm funkcjonowania przez całą dobę. Inwazyjność tej zmiany widać w kontakcie z dziećmi przedszkolnymi, które nie rozumieją czemu rodzice się spieszą ani dlaczego już trzeba wstać albo iść spać. Z czasem socjalizacja robi swoje ale zanim to się stanie nieraz dobitnie widać tę różnicę.
Okulary z kolei to przykład masowego poprawiania jakości widzenia naszych oczu, których wydajność zmienia się na różnym etapie życia. Obraz widziany przez szkła okularów (albo szkła kontaktowe) to obraz wzmocniony ale oddający rzeczywistość taką jaka ona jest naprawdę.
Ale okulary to nie wszystko – one tylko przywracają zdolność ostrego widzenia. Bo analogowych urządzeń poprawiających nasz wzrok ponad normę jest bez liku: szkła powiększające i mikroskopy przybliżające to co małe albo lornetki czy lunety patrzące coraz dalej to tylko niektóre z przykładów.
Aplikacje rzeczywistości wzmocnionej (AR)
Postęp technologiczny pozwolił jednak na kolejne rozwiązania, które dodały nowe możliwości naszej percepcji. Do kolejnych rozwiązań wzmacniających rzeczywistość (AR) możemy zaliczyć różne formy obrazowania takie jak:
- roentgen
- ultrasonografia
- termowizja
- noktowizja
- tomografia
- rezonans magnetyczny
- mikroskopia elektronowa
- HUD (ang. heads-up display)
Nie tylko obraz, ale również dźwięk jest dziś poddawany rozszerzaniu. Dlatego mamy różnorodne technologie obrazowania akustycznego, a także urządzenia takie jak aparaty słuchowe, radar czy sonar.
Wymienione techniki obrazowania są dziś nieodłącznym elementem naszego świata. Są powszechnie stosowane w medycynie, inżynierii, transporcie czy wojskowości – wszystkie były już znane w XX wieku.
Wyzwania VR i MR
Aktualnie podejmuje się jednak próby pójścia dalej niż inna prezentacja tego co jest – próbuje się tworzyć byty wirtualne (VR), a następnie łączyć je z rzeczywistością realną w formie rzeczywistości mieszanej (MR). Największym wyzwaniem zdaje się jednak medium, które miałoby być do tego wykorzystywane. Opcje są zasadniczo cztery:
- holografia
- ekran smartfona
- smart okulary
- zestaw VR
Holografia. Wyświetlanie trójwymiarowego obrazu w przestrzeni ma tę zaletę, że każdy może go zobaczyć bez konieczności posiadania własnego urządzenia do jego odczytu. Idea bardzo interesująca ale wciąż niezwykle trudna do realizacji (poza filmami SF)
Ekran smartfona – albo też inny zintegrowany z kamerą – który pozwala wyświetlić rzeczywistość poddaną modyfikacji, w tym dodać elementy wirtualne lub znacząco zmienić wygląd obiektów rzeczywistych (poprzez filtry).
Smart okulary. Urządzenie, które wyświetla obraz bezpośrednio na szkle okularów, a także dzięki wbudowanym słuchawkom umożliwia przekazywanie informacji głosowej do użytkownika.
Zestaw VR – zakładane na głowę gogle, które albo odczytują obraz otoczenia i wyświetlają użytkownikowi łącząc z elementami wirtualnymi (MR) albo po prostu wyświetlają nieistniejący świat (VR). Obsługa zwykle wymaga też dodatkowych kontrolerów trzymanych w rękach albo specjalnych platform, które pozwalają oddać wrażenie ruchu.
Wszystkie wymienione media mają zarówno zalety jak i wady. Wszystkie napotykają też liczne bariery technologiczne, a także spotykają się z mieszanym entuzjazmem wąskich grup najbardziej otwartych na innowacje użytkowników. Ale rozwój trwa i różne organizacje dołączają (lub rezygnują) z rozwoju poszczególnych urządzeń.
Jeśli podobał Ci się tekst poleć go znajomym albo udostępnij w mediach społecznościowych.
Chcesz otrzymywać powiadomienia o nowych tekstach: zapisz się na newsletter.
Dodaj komentarz